Προχθές στην τάξη σε μια μικρή συζήτηση με τα παιδιά αφού όλα είπαν ότι τους αρέσουν οι μάσκες, ρώτησα γιατί;
(πάντα στα παιδιά οι ερωτήσεις γίνονται όχι με τo ύφος " για να δω ποιος το ξέρει " , τότε να είστε σίγουροι πως το μόνο που θα πάρετε είναι το " Ναι ή Όχι Κυρία " των προβάτων, ή μια απάντηση, σε παπαγαλί χρώμα ως Πυθίες, αυτού που μαντεύουν ότι θέλετε να ακούσετε , οι ερωτήσεις γίνονται ειλικρινέστατα εφ' όσον γνωρίζετε ότι απέναντί σας έχετε παιδιά που δεν έχουν ακόμη αποβλακωθεί σαν και σας από το μεγαλείο της παντογνωσίας )
ένα παιδί 8 - 9 χρονών μου απάντησε
" Γιατί μας δίνουν την ελευθερία να είμαστε κάτι άλλο, κυρία "
Το θέμα μου δεν είναι ο θαυμασμός της ευφυΐας των παιδιών, καθώς έχω την τύχη να δουλεύω μαζί τους μέσω της δραστηριότητας της θεατρικής αγωγής , για μένα όλα τα κατ' εξοχήν χαρακτηριστικά τους δεν είναι αποκάλυψη αλλά κοινός τόπος .
Σε εκείνο που με βοηθάνε, θα έλεγα , τα παιδιά είναι πώς να ανακαλύψω και να κατανοήσω εμάς τους μεγάλους .
Χθες σερφάροντας έπεσα πάνω , όχι δεν χτύπησα , στο fb ενός γνωστού στα " αριστερά " της Θεσσαλονίκης θα τον ονομάσω " Μάσκα Τίτος Πατρίκιος" και εν συντομία " Μ Τ Τ " . Το γιατί δεν το εξηγώ τώρα και ελπίζω ούτε στο μέλλον να ασχοληθώ , αφού λοιπόν διάβασα την , ως συνήθως στο ύφος του διανοούμενου παντογνώστη , υπεροπτικά ειρωνική ερωταπάντηση του σε σχολιάστρια του : έχετε δει ποτέ τις μάζες να έχουν καταλάβει την εξουσία στην ιστορία ;
φθάνω σε ανάρτηση με την παραίτησή του από την ΔΗΜΑΡ , τους λόγους που την αποφάσισε καθώς και το σκεφτικό της προηγούμενης ένταξής του στο κόμμα .... !!!!
Η ως συνήθως απλοϊκότητα του δικού μου μυαλού δημιούργησε αμέσως την ανάλογη ερώτηση :
Έχεις δει ποτέ στην ιστορία αριστερούς , κόμμα , κίνημα ή ότι άλλο σε αριστερό να συνεργάζεται με κυβερνήσεις μαφιόζων, εγκληματιών , δικτατορίσκων ή δικτατόρων γιατί πίστευε ότι έτσι θα ελέγχει την κατάσταση και δεν θα τους αφήσει ανεξέλεγκτους ; αν κάποιος γνωρίζει κάτι ανάλογο παρακαλώ ας με ενημερώσει .
Ο "Μ Τ Τ " λοιπόν πιστεύει για τον εαυτό του και αναλόγως ευελπιστεί και δι' ημάς
- να πιστέψουμε - πως ενήργησε με πλήρη εντιμότητα .
Μια αγαπημένη μου φράση του Καμί είναι : " Όταν αρχίζουν να γράφουν την αυτοβιογραφία τους, μην τους πιστεύετε, μακιγιάρουν το πτώμα " .
Το πτώμα : όταν μιλάμε για μια κοινωνία σε αποσύνθεση σημαίνει όχι πως αυτή η κοινωνία έχει πεθάνει αλλά πως οι ισχύουσες μέχρι τώρα δομές της έχουν καταρρεύσει, σε καθεστώς δραματικών συνθηκών η κοινωνία καταρρέοντας αναζυμώνεται , επαναπραγματεύεται , αναγεννάται , η κοινωνία όμως αυτή αποτελείται και προσδιορίζεται από το ίδιο υλικό, το ανθρώπινο στοιχείο.
Κι εδώ είναι το ερώτημά μου , μια κοινωνία που θέλει πραγματικά να αναγεννηθεί αποτελείται από τάξεις , ομάδες ανθρώπων που θέλουν πραγματικά να αναγεννηθούν και μόνο από αυτές ;
Γενικευμένη μου παρατήρηση είναι πως εξαπλώθηκε μια συλλογική αυτοκριτική , δυστυχώς από ανθρώπους της αριστεράς όλων των χώρων με τη φράση " το παίξαμε όλοι το παιχνίδι " , η φράση αυτή απο μόνη της δηλώνει σκληρή αυτοκριτική και εντιμότητα , το κακό είναι πως δυστυχώς με το ρητορικό ύφος που γίνεται , αυτοαναιρείται .
Ήμασταν όλοι μαζί , γιατί στην αριστερή συνείδηση η συλλογικότητα είναι το ατού της κοινωνίας , που είναι , αλλά λίγο διαφορετικά από την ισοπεδωτική έννοια που της δίνουν κάποιοι ,
Όταν κάποτε ήμασταν αριστεροί και αντιπολίτευση , είχαμε εμείς την εξουσία του αγωνιστή και του αγώνα, και τώρα μετανοούμε όλοι μαζί γιατί αναγνωρίζουμε πως παίξαμε όλοι μαζί το παιχνίδι του καπιταλισμού , συμμετείχαμε όλοι μαζί στην αποσάθρωση των αξιών... !!!!!
Τώρα αναγνωρίζουμε πως ήμασταν ψεύτες τότε , άρα τώρα είμαστε ειλικρινείς .
Πάλι όμως όλοι μαζί συλλογικά, υπήρξαμε όλοι μαζί δολιοφθορείς , υπήρξαμε όλοι μαζί καταχραστές, υπήρξαμε όλοι μαζί χυδαίοι , υπήρξαμε όλοι μαζί καταναλωτές, υπήρξαμε όλοι μαζί συμβιβασμένοι , όλοι μαζί τυφλοί, όλοι μαζί όμως , δεν ξεφεύγει ή δεν έχει το δικαίωμα να εξαιρείται ούτε ένας .
Κι εδώ μην τολμήσεις να πεις κάτι αντίθετο ή την παραμικρή ένσταση γιατί , οποία έκπληξη , κάτι σαν το ανέκδοτο με την μικρή νυχτερίδα , τώρα πραγματικά έρχεσαι σε σύγκρουση με τον Πέτρινο Πύργο, έχουμε πάλι εμείς, οι συλλογικά ειλικρινείς και μετανοημένοι αριστεροί που παίξαμε το παιχνίδι, την εξουσία της εντιμότητας .
Σκεφτείτε να σας χτυπάει αλύπητα η συνείδησή σας κάτω από την οδυνηρή αναγνώριση π.χ. " υπήρξαμε ή είμαστε όλοι καθίκια " και την αναγνώριση στον ενικό " υπήρξα ή είμαι ένα καθίκι " .
Τι λέτε; ποιο είναι πιο οδυνηρό; ο ενικός ή ο πληθυντικός;
Αυτό εγώ το αποκαλώ : Υπέροχη μάσκα της Συλλογικότητας που όπως είπε και το μικρό παιδί , μας απελευθερώνει από το βάρος του εαυτού , από το βάρος της ατομικότητας και της προσωπικής ευθύνης , και της συνείδησης , της προσωπικής συνείδησης, γιατί η συνείδηση είναι " ΜΌΝΟ " ταξική .
Και εδώ πάλι το μικρό μου απλοϊκό μυαλό θα ρωτήσει κάτι ακόμη , αφού ήμασταν όλοι μαζί και δεν ξεφεύγει κανείς , μήπως αυτοαναιρείται η επίκληση για ταξική συνείδηση; τι να την κάνουμε; γιατί τότε πού πήγανε οι τάξεις που δεν παίξανε το παιχνίδι και κάποιες άλλες τις πατούσαν αλύπητα; εφ ' όσον δεν εξαιρείται κανείς ; Ήμασταν όλοι μία τάξη που έκλεβε τα λεφτά των αθώων Ευρωπαίων ;
Η Μάσκα της αυτοκριτικής είναι σαθρή και μπορεί να πέσει και αυτή. Η Μάσκα της εντιμότητας , η Μάσκα της ειλικρίνειας ...... κλπ κλπ
Αυτό που χάσανε οι συγκεκριμένοι άνθρωποι της αυτοκριτικής αυτού του είδους , είναι τα προνόμια που είχαν την εποχή της διαφθοράς των παχιών αγελάδων και αδυνατούν να πουν ότι στηρίξανε και στηρίζουν ακόμη , γιατί κάποιοι αγωνίζονται αυτή τη στιγμή μόνο και απολύτως να επαναφέρουν αυτά τα προνόμια , στηρίζουν ένα σύστημα καταχραζόμενοι ανθρωπιστικές ιδεολογίες και συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, αναμασώντας τον ίδιο Λόγο την ίδια συστημική λογική , τις ίδιες αξίες απλά εκσυγχρονίζοντας τη διάλεκτο , με το ίδιο αξιακό σύστημα και ταυτόχρονα πείθονται και προσπαθούν να πείσουν κι εμάς πως κάνουν αυτοκριτική .
Υποφέρουν από την κρίση της έλλειψης προνομίων τώρα , με τη συνείδηση πως κάνανε κακό ή συμμετείχαν ή συναίνεσαν έστω δια της σιωπής τους επιφέροντας αυτή την κρίση τώρα , αλλά αναφέρονται σε ένα κακό αφηρημένο χωρίς αντανάκλαση στις ζωές άλλων ανθρώπων ή άλλων τάξεων , εφ όσον αρνούνται την ύπαρξη ανθρώπων που δεν έπαιξαν το παιχνίδι .
Αρνούνται την ύπαρξη οποιασδήποτε άλλης γνώμης , οποιασδήποτε κριτικής προς αυτούς γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να υποφέρανε ή να αντισταθήκανε ή να ήταν έντιμοι ή διαφορετικοί , ή πιο ηθικοί από αυτούς , εξανεμίζοντας έτσι και την παραμικρή υποψία διάθεσης πίστης στην αυτοκριτική τους αφού συνεχίζουν να διατηρούν και την εξουσία στην κριτική . Διεκδικούν έτσι ακόμα επαίσχυντα και θρασύτατα χωρίς καμία μεταμέλεια την εξουσία στον αγώνα , συνεχίζοντας ουσιαστικά αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά , να τον διαφθείρουν.
( Εδώ γεννάται βέβαια άλλο θέμα : πόσο μπορεί να αναγνωρίζει μια διεφθαρμένη συνείδηση ότι είναι διεφθαρμένη ; ή αν και πότε αφυπνίζεται ; )
Η επιβίωση των αρπαχτικών βγάζει τις μάσκες , τις αναθεωρεί , τις μακιγιάρει εκεί που το χρώμα ατόνησε, για να τις ξαναφορέσει , είτε είναι πραγματικά αρπαχτικά είτε μικροαστοί της συναίνεσης ,
μικροαστός κι επαναστάτης κι εργατική τάξη και καλλιτέχνης ή και πολλά άλλα μαζί δεν γίνεται . Αποφασίστε , γιατί αν παραδέχεστε πως παίξατε το παιχνίδι πρέπει να αναγνωρίσετε , να παραδεχτείτε πως οικειοποιηθήκατε τον Λόγο του, πως δεν ξέρετε άλλο λόγο παρά της μέσης συμβιβασμένης κι επικίνδυνης κοινής λογικής που συμβαδίζει με τον φασισμό κι αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να καταστρέψετε , για να τον καταστρέψετε πρέπει να αποδεχθείτε οτι τον έχετε , αισθανόμενοι την αηδία του , να τον απωθήσετε , να αφήσετε ένα τεράστιο κενό ,
κενό σιωπή
για να αφουγκραστείτε , ανακαλύψετε τον πρωτογενή ανθρώπινο λόγο, από ένα ανθρώπινο σώμα με συνείδηση του υποκειμένου του .
Σε αυτή την περίπτωση το μόνο που βοηθάει είναι η Μάσκα της Απουσίας ...
άλλοι την λένε Μάσκα της Μοναξιάς , είναι η πιο οδυνηρή .
Κι αν δεν μπορείτε να βγάλετε τις μάσκες τουλάχιστον βγάλτε το σκασμό, κάτι που δείξατε , επίσης , οτι ξέρετε να κάνετε πάρα πολύ καλά τόσα χρόνια , όταν τον βγάζατε για να θάψετε το δίκιο κάθε διαφορετικότητας ή μειοψηφίας που η υπεράσπισή της μπορεί να έβαζε σε κίνδυνο την επιβίωσή σας
.
Ο Λόγος και ο Πύργος του Κάφκα χτίστηκαν μαζί κι ο Λόγος της Παράνοιας και των Σουρεαλιστών επίσης .
αυθεντική μάσκα λαϊκών δρώμενων
(πάντα στα παιδιά οι ερωτήσεις γίνονται όχι με τo ύφος " για να δω ποιος το ξέρει " , τότε να είστε σίγουροι πως το μόνο που θα πάρετε είναι το " Ναι ή Όχι Κυρία " των προβάτων, ή μια απάντηση, σε παπαγαλί χρώμα ως Πυθίες, αυτού που μαντεύουν ότι θέλετε να ακούσετε , οι ερωτήσεις γίνονται ειλικρινέστατα εφ' όσον γνωρίζετε ότι απέναντί σας έχετε παιδιά που δεν έχουν ακόμη αποβλακωθεί σαν και σας από το μεγαλείο της παντογνωσίας )
ένα παιδί 8 - 9 χρονών μου απάντησε
" Γιατί μας δίνουν την ελευθερία να είμαστε κάτι άλλο, κυρία "
Το θέμα μου δεν είναι ο θαυμασμός της ευφυΐας των παιδιών, καθώς έχω την τύχη να δουλεύω μαζί τους μέσω της δραστηριότητας της θεατρικής αγωγής , για μένα όλα τα κατ' εξοχήν χαρακτηριστικά τους δεν είναι αποκάλυψη αλλά κοινός τόπος .
Σε εκείνο που με βοηθάνε, θα έλεγα , τα παιδιά είναι πώς να ανακαλύψω και να κατανοήσω εμάς τους μεγάλους .
Χθες σερφάροντας έπεσα πάνω , όχι δεν χτύπησα , στο fb ενός γνωστού στα " αριστερά " της Θεσσαλονίκης θα τον ονομάσω " Μάσκα Τίτος Πατρίκιος" και εν συντομία " Μ Τ Τ " . Το γιατί δεν το εξηγώ τώρα και ελπίζω ούτε στο μέλλον να ασχοληθώ , αφού λοιπόν διάβασα την , ως συνήθως στο ύφος του διανοούμενου παντογνώστη , υπεροπτικά ειρωνική ερωταπάντηση του σε σχολιάστρια του : έχετε δει ποτέ τις μάζες να έχουν καταλάβει την εξουσία στην ιστορία ;
φθάνω σε ανάρτηση με την παραίτησή του από την ΔΗΜΑΡ , τους λόγους που την αποφάσισε καθώς και το σκεφτικό της προηγούμενης ένταξής του στο κόμμα .... !!!!
Η ως συνήθως απλοϊκότητα του δικού μου μυαλού δημιούργησε αμέσως την ανάλογη ερώτηση :
Έχεις δει ποτέ στην ιστορία αριστερούς , κόμμα , κίνημα ή ότι άλλο σε αριστερό να συνεργάζεται με κυβερνήσεις μαφιόζων, εγκληματιών , δικτατορίσκων ή δικτατόρων γιατί πίστευε ότι έτσι θα ελέγχει την κατάσταση και δεν θα τους αφήσει ανεξέλεγκτους ; αν κάποιος γνωρίζει κάτι ανάλογο παρακαλώ ας με ενημερώσει .
Ο "Μ Τ Τ " λοιπόν πιστεύει για τον εαυτό του και αναλόγως ευελπιστεί και δι' ημάς
- να πιστέψουμε - πως ενήργησε με πλήρη εντιμότητα .
Μια αγαπημένη μου φράση του Καμί είναι : " Όταν αρχίζουν να γράφουν την αυτοβιογραφία τους, μην τους πιστεύετε, μακιγιάρουν το πτώμα " .
Το πτώμα : όταν μιλάμε για μια κοινωνία σε αποσύνθεση σημαίνει όχι πως αυτή η κοινωνία έχει πεθάνει αλλά πως οι ισχύουσες μέχρι τώρα δομές της έχουν καταρρεύσει, σε καθεστώς δραματικών συνθηκών η κοινωνία καταρρέοντας αναζυμώνεται , επαναπραγματεύεται , αναγεννάται , η κοινωνία όμως αυτή αποτελείται και προσδιορίζεται από το ίδιο υλικό, το ανθρώπινο στοιχείο.
Κι εδώ είναι το ερώτημά μου , μια κοινωνία που θέλει πραγματικά να αναγεννηθεί αποτελείται από τάξεις , ομάδες ανθρώπων που θέλουν πραγματικά να αναγεννηθούν και μόνο από αυτές ;
Γενικευμένη μου παρατήρηση είναι πως εξαπλώθηκε μια συλλογική αυτοκριτική , δυστυχώς από ανθρώπους της αριστεράς όλων των χώρων με τη φράση " το παίξαμε όλοι το παιχνίδι " , η φράση αυτή απο μόνη της δηλώνει σκληρή αυτοκριτική και εντιμότητα , το κακό είναι πως δυστυχώς με το ρητορικό ύφος που γίνεται , αυτοαναιρείται .
Ήμασταν όλοι μαζί , γιατί στην αριστερή συνείδηση η συλλογικότητα είναι το ατού της κοινωνίας , που είναι , αλλά λίγο διαφορετικά από την ισοπεδωτική έννοια που της δίνουν κάποιοι ,
Όταν κάποτε ήμασταν αριστεροί και αντιπολίτευση , είχαμε εμείς την εξουσία του αγωνιστή και του αγώνα, και τώρα μετανοούμε όλοι μαζί γιατί αναγνωρίζουμε πως παίξαμε όλοι μαζί το παιχνίδι του καπιταλισμού , συμμετείχαμε όλοι μαζί στην αποσάθρωση των αξιών... !!!!!
Τώρα αναγνωρίζουμε πως ήμασταν ψεύτες τότε , άρα τώρα είμαστε ειλικρινείς .
Πάλι όμως όλοι μαζί συλλογικά, υπήρξαμε όλοι μαζί δολιοφθορείς , υπήρξαμε όλοι μαζί καταχραστές, υπήρξαμε όλοι μαζί χυδαίοι , υπήρξαμε όλοι μαζί καταναλωτές, υπήρξαμε όλοι μαζί συμβιβασμένοι , όλοι μαζί τυφλοί, όλοι μαζί όμως , δεν ξεφεύγει ή δεν έχει το δικαίωμα να εξαιρείται ούτε ένας .
Κι εδώ μην τολμήσεις να πεις κάτι αντίθετο ή την παραμικρή ένσταση γιατί , οποία έκπληξη , κάτι σαν το ανέκδοτο με την μικρή νυχτερίδα , τώρα πραγματικά έρχεσαι σε σύγκρουση με τον Πέτρινο Πύργο, έχουμε πάλι εμείς, οι συλλογικά ειλικρινείς και μετανοημένοι αριστεροί που παίξαμε το παιχνίδι, την εξουσία της εντιμότητας .
Σκεφτείτε να σας χτυπάει αλύπητα η συνείδησή σας κάτω από την οδυνηρή αναγνώριση π.χ. " υπήρξαμε ή είμαστε όλοι καθίκια " και την αναγνώριση στον ενικό " υπήρξα ή είμαι ένα καθίκι " .
Τι λέτε; ποιο είναι πιο οδυνηρό; ο ενικός ή ο πληθυντικός;
Αυτό εγώ το αποκαλώ : Υπέροχη μάσκα της Συλλογικότητας που όπως είπε και το μικρό παιδί , μας απελευθερώνει από το βάρος του εαυτού , από το βάρος της ατομικότητας και της προσωπικής ευθύνης , και της συνείδησης , της προσωπικής συνείδησης, γιατί η συνείδηση είναι " ΜΌΝΟ " ταξική .
Και εδώ πάλι το μικρό μου απλοϊκό μυαλό θα ρωτήσει κάτι ακόμη , αφού ήμασταν όλοι μαζί και δεν ξεφεύγει κανείς , μήπως αυτοαναιρείται η επίκληση για ταξική συνείδηση; τι να την κάνουμε; γιατί τότε πού πήγανε οι τάξεις που δεν παίξανε το παιχνίδι και κάποιες άλλες τις πατούσαν αλύπητα; εφ ' όσον δεν εξαιρείται κανείς ; Ήμασταν όλοι μία τάξη που έκλεβε τα λεφτά των αθώων Ευρωπαίων ;
Η Μάσκα της αυτοκριτικής είναι σαθρή και μπορεί να πέσει και αυτή. Η Μάσκα της εντιμότητας , η Μάσκα της ειλικρίνειας ...... κλπ κλπ
Αυτό που χάσανε οι συγκεκριμένοι άνθρωποι της αυτοκριτικής αυτού του είδους , είναι τα προνόμια που είχαν την εποχή της διαφθοράς των παχιών αγελάδων και αδυνατούν να πουν ότι στηρίξανε και στηρίζουν ακόμη , γιατί κάποιοι αγωνίζονται αυτή τη στιγμή μόνο και απολύτως να επαναφέρουν αυτά τα προνόμια , στηρίζουν ένα σύστημα καταχραζόμενοι ανθρωπιστικές ιδεολογίες και συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο, αναμασώντας τον ίδιο Λόγο την ίδια συστημική λογική , τις ίδιες αξίες απλά εκσυγχρονίζοντας τη διάλεκτο , με το ίδιο αξιακό σύστημα και ταυτόχρονα πείθονται και προσπαθούν να πείσουν κι εμάς πως κάνουν αυτοκριτική .
Υποφέρουν από την κρίση της έλλειψης προνομίων τώρα , με τη συνείδηση πως κάνανε κακό ή συμμετείχαν ή συναίνεσαν έστω δια της σιωπής τους επιφέροντας αυτή την κρίση τώρα , αλλά αναφέρονται σε ένα κακό αφηρημένο χωρίς αντανάκλαση στις ζωές άλλων ανθρώπων ή άλλων τάξεων , εφ όσον αρνούνται την ύπαρξη ανθρώπων που δεν έπαιξαν το παιχνίδι .
Αρνούνται την ύπαρξη οποιασδήποτε άλλης γνώμης , οποιασδήποτε κριτικής προς αυτούς γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να υποφέρανε ή να αντισταθήκανε ή να ήταν έντιμοι ή διαφορετικοί , ή πιο ηθικοί από αυτούς , εξανεμίζοντας έτσι και την παραμικρή υποψία διάθεσης πίστης στην αυτοκριτική τους αφού συνεχίζουν να διατηρούν και την εξουσία στην κριτική . Διεκδικούν έτσι ακόμα επαίσχυντα και θρασύτατα χωρίς καμία μεταμέλεια την εξουσία στον αγώνα , συνεχίζοντας ουσιαστικά αυτό που ξέρουν να κάνουν καλά , να τον διαφθείρουν.
( Εδώ γεννάται βέβαια άλλο θέμα : πόσο μπορεί να αναγνωρίζει μια διεφθαρμένη συνείδηση ότι είναι διεφθαρμένη ; ή αν και πότε αφυπνίζεται ; )
Η επιβίωση των αρπαχτικών βγάζει τις μάσκες , τις αναθεωρεί , τις μακιγιάρει εκεί που το χρώμα ατόνησε, για να τις ξαναφορέσει , είτε είναι πραγματικά αρπαχτικά είτε μικροαστοί της συναίνεσης ,
μικροαστός κι επαναστάτης κι εργατική τάξη και καλλιτέχνης ή και πολλά άλλα μαζί δεν γίνεται . Αποφασίστε , γιατί αν παραδέχεστε πως παίξατε το παιχνίδι πρέπει να αναγνωρίσετε , να παραδεχτείτε πως οικειοποιηθήκατε τον Λόγο του, πως δεν ξέρετε άλλο λόγο παρά της μέσης συμβιβασμένης κι επικίνδυνης κοινής λογικής που συμβαδίζει με τον φασισμό κι αυτόν ακριβώς τον λόγο πρέπει να καταστρέψετε , για να τον καταστρέψετε πρέπει να αποδεχθείτε οτι τον έχετε , αισθανόμενοι την αηδία του , να τον απωθήσετε , να αφήσετε ένα τεράστιο κενό ,
κενό σιωπή
για να αφουγκραστείτε , ανακαλύψετε τον πρωτογενή ανθρώπινο λόγο, από ένα ανθρώπινο σώμα με συνείδηση του υποκειμένου του .
Σε αυτή την περίπτωση το μόνο που βοηθάει είναι η Μάσκα της Απουσίας ...
άλλοι την λένε Μάσκα της Μοναξιάς , είναι η πιο οδυνηρή .
Κι αν δεν μπορείτε να βγάλετε τις μάσκες τουλάχιστον βγάλτε το σκασμό, κάτι που δείξατε , επίσης , οτι ξέρετε να κάνετε πάρα πολύ καλά τόσα χρόνια , όταν τον βγάζατε για να θάψετε το δίκιο κάθε διαφορετικότητας ή μειοψηφίας που η υπεράσπισή της μπορεί να έβαζε σε κίνδυνο την επιβίωσή σας
.
Ο Λόγος και ο Πύργος του Κάφκα χτίστηκαν μαζί κι ο Λόγος της Παράνοιας και των Σουρεαλιστών επίσης .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου